Outback part 5 + Darwin

Hier weer even een blog voordat we weer de rimboe intrekken. :) We zitten nu in Darwin, waar we binnenkort uit willen vertrekken, dus ik weet niet wanneer we weer internet hebben.
Onderweg naar Darwin hebben we onder andere een uitstapje gemaakt naar het Nitmiluk National Park, waar we weer veel hebben gewandeld. Het verschil met de red centre was gelijk erg groot: waar we eerst door rood zand liepen en langs rood gekleurde rotsen, bestaan de landschappen nu vooral uit water en regenwoud. Wat dat betreft is Australië absoluut een land van verschillen, ook wat betreft de temperatuur. In de Northern Territory, waar we nu zitten, is op dit moment een hele hoge luchtvochtigheid. Een behoorlijke verandering ten opzichte van de droogte waar we vandaag komen, en in het begin best wel moeilijk wennen ook. Eerlijk gezegd went die hoge luchtvochtigheid, die alleen maar hoger wordt, nu nog steeds moeilijk. Maar daar komt pas in december verandering in zegt men.
Darwin is verder wel een leuke stad. De eerste dagen hier hebben we (naast met genieten van de luxe van hotelkamers) doorgebracht in de Botanic Gardens en op de Mindill Beach Markets; een markt die gedurende het droge seizoen (april t/m oktober) twee keer per week plaatsvindt. Omdat we de laatste markt hebben gezien, konden we ook het vuurwerk zien dat ter afsluiting werd afgestoken. Het is een gezellige markt met eet-, kunst en souvenirkraampjes en ook met live-muziek. We hebben er bij een kraampje poffertjes besteld bij een Nederlands meisje dat ons aansprak omdat ze haar eigen taal herkende. Ook hebben we er een leuk live didgeridoo bandje gezien, waar een groepje hippie backpackers heel erg wild op begon te dansen, vergezeld door een paar aboriginals. De aboriginals zijn trouwens heel erg aardige mensen. Hoewel ze op sommige plekken (zoals in bepaalde delen van Alice Springs) heel erg opdringerig vragen om geld en zich nooit lijken te schamen om heel erg hard naar elkaar te roepen over straat, groeten ze je ook heel vriendelijk en zijn ze bijna altijd wel bereid om je (ongevraagd) te helpen. Ik heb alleen niet het idee dat ze veel doen, naast schilderen en op straat hangen, maar verder hebben we een goede indruk van ze. Gelukkig worden ze tegenwoordig ook heel goed geaccepteerd binnen de Westerse samenleving hier.
Verder hebben we hier in Darwin een wandeling gemaakt langs de kust en zijn we naar het museum geweest. Ook zijn we naar de Territory Wildlife Park geweest. Dat werd ons bevolen bij de visitor information centre en het is inderdaad echt de moeite waard. Het is een soort van dierentuin, maar dan één waar je tussen de dieren loopt. We hebben er onder andere tussen de kangaroos gestaan (en zijn daarbij tot de conclusie gekomen dat walibi's liever zijn dan kangaroos, toen Edward gebeten werd door één van de kangaroos en we vervolgens een knuffelsessie kregen met een walibi), gezien hebben hoe roggen, barramundi's en haaien werden gevoerd en we hebben er tijdens een spotlight tour alle nachtdieren gezien van de Northern Territory, zoals de schattige sugar gliders en possums, maar ook slangen. Ook hebben we gelopen tussen honderden danwel duizenden vleermuizen die boven ons hoofd hingen en vlogen. Het was een erg leuke ervaring die ik aan iedereen zou willen aanbevelen die in Darwin komt!! (En ga daarna vooral iets eten en drinken bij de Litchfield pub, een paar kilometer verderop, waar je 50% korting krijgt op je hoofdgerecht en toetje als je een drankje besteld. En ze hebben er ook een pooltafel)

Omdat je eigenlijk niet naar Darwin kan zonder een bezoekje te brengen aan Litchfield en Kakadu National Park, hebben we ook genoeg tijd daar doorgebracht: 3 dagen in Litchfield en 5 dagen in Kakadu. Allebei zijn het twee mooie nationale natuurparken, maar Kakadu is een stuk groter en je kan er bijna nergens zwemmen omdat er zoutwaterkrokodillen (kunnen) zitten. Bij Litchfield daarentegen kan je bijna overal zwemmen, wat een groot voordeel is omdat je dan op allemaal ongelofelijke mooie plekjes bijvoorbeeld onder een waterval kan staan of tussen de visjes zwemt die aan je tenen bijten. We hebben dan ook de tijd genomen om in Litchfield overal te zwemmen waar we dat wilden. Dat was vooral erg mooi en rustig bij de Cascades en bij Florence Falls, daar hadden we het water helemaal voor onszelf.
Een paar dagen nadat we terugkwamen in Darwin na Litchfield, was het 31 oktober – Halloween. Hoewel dat net zoals in Nederland niet heel erg gevierd wordt hier, hebben we toch een toepasseljke manier gevonden om er iets aan te doen. We zijn namelijk naar de openlucht bioscoop geweest – the Deckchair Cinema – waar het Halloween Fright Night was. Dat hield in dat ze voor de gelegenheid twee héle oude griezelfilms draaiden, namelijk The Cabinet of Dr. Caligari uit 1920 en Nosferatu uit 1922. Dat ze zulke oude films hebben weten te regelen is al een prestatie en dat kostte ook een hoop moeite gaven ze toe. Het was wel een hele ervaring om die films te zien, want ik heb nog nooit eerder zulke oude (griezel)films gezien, In die tijd hadden films nog geen geluid, dus alle teksten kwamen op beeld en om daarom te voorkomen dat het helemaal stil was had the Deckchair Cinema een live band ingehuurd om de films met hun muziek te begeleiden. Dat deden ze behoorlijk goed, de muziek paste goed bij de films. De volgende dag, 1 november, zijn we weer naar de Deckchair Cinema geweest, nu voor het eerste deel van de Back to the Future reeks. Speciaal vanwege het feit dat het het back to the future jaar is, had de cinema de iconische auto geregeld, de DeLorean. Die hebben we uiteraard na afloop op de foto gezet. Tijdens de film begon het te regenen, steeds harder en harder. Een deel van het publiek maakte zich daardoor uit de voeten, maar wij vonden die regendouche wel lekker. We krijgen hier niet zo vaak regen namelijk, de laatste keer was in Tazmanië.
Zowel in Litchfield als in Kakadu hebben we erg veel gewandeld. Ze hebben beide erg mooie wandelingen met plunge pools en watervallen. Kakadu heeft ook veel grotten die tot voor kort tot 20000 jaar geleden bewoond werden door aboriginals, wat bewezen wordt door de vele muurschilderngen die je er tegenkomt, met name bij Ubirr en Nourlangie. Door de borden die er vaak bijstaan leerden we ook gelijk veel over hun geloof en cultuur. Ook hebben we een wandeling gedaan met één van de rangers van Kakadu, die ons naast veel over het gebied ook veel vertelde over de geschiedenis, zowel voor als na de komst van de Europeanen. Een leuk feitje dat we van hem opgestoken hebben is dat de aboriginals alle vreemdelingen (oftewel blanken) “Balander” noemen. Dit is zo gekomen doordat de eerste blanken die ze aantroffen in de 19e eeuw zich aan hun introduceerden als Hollanders, waar de aboriginals Balander van hebben gemaakt. Vervolgens werd de verzamelnaam voor blanke daardoor Balander. Dat vonden we wel een erg leuk Nederlands tintje. :)
Gelukkig zijn er in Kakadu wel plekken waar je veilig bent voor de krokodillen en wel kan zwemmen, zoals Maguk en Gunlom Falls (wij hebben trouwens de krokodilen steeds vanaf een veilige afstand kunnen aanschouwen; eerst tijdens de jumping crocodiles tour, waar men vlees buiten een boot laat bungelen, zodat de krokodillen omhoog springen, en daarna vanaf een uitkijkpunt in Kakadu zelf). Wat betreft Maguk en Gunlom heeft onze Holden zich echt bewezen: de weg is eigenlijk alleen bedoeld voor tereinwagens, maar omdat we er toch zo graag heen wilden besloten we om het toch te proberen. Normaal gaan we niet de onverharde four wheel drive paden op, maar in dit geval had de vrouw bij de visitor centre gezegd dat het misschien wel zou kunnen. Dus dat durfden we wel aan. Chapeau ook voor Edward voor hoe goed hij ons, en de auto die er eigenlijk niet voor gemaakt is, veilig en goed over sommige lastige dirtroads van Australië weet te krijgen! Voor deze moesten we onder andere over een stuk met rotsen en door water heen rijden, wat niet bepaald makkelijk was.
Tot zo ver onze leuke tijd in Darwin. Binnenkort beginnen we aan de lange, lange rit naar Cairns, waar ook de great Barrier Reef is. Zodra we daar zijn, hoor je over onze roadtrip. :)