Outback part 1

Eindelijk weer internet. :) En weer even de tijd om iets te plaatsen: we zijn actief bezig geweest de afgelopen week. Dit kwam onder meer omdat Eve (Yvette) en Moira voordat ze begonnen met rondtrekken eerst drie maanden in een bakkerij hebben gewerkt tussen Sydney en Melbourne, dus ze zijn eraan gewend om rond een uur of 4 / 5 's ochtends wakker te worden. Hierdoor zijn we sinds vorige week maandag iedere dag voor 6 uur opgestaan, een paar keer zelfs voor 5 uur om vanaf een bepaald punt de zonsopgang te zien. Dat was wel behoorlijk wennen voor ons, want we zijn niet bepaald ochtendmensen.. Maar we hebben er wel veel door gezien.
We vertrokken vorige week maandag in de ochtend met zijn vieren uit Adelaide. We hebben eerst de meiden opgehaald bij hun backpackershostel in het centrum. Met alleen onze eigen spullen en de kampeerspullen zat de kofferbak van de Holden al behoorlijk vol, dus toen hun spullen erbij kwamen zat de auto tot de nok toe volgestouwd. Maar alles zat erin en we konden op pad.. Onze bestemming voor die dag: Wilpena Pound in de Flinders Ranges. Toen we daar aankwamen op de camping hebben we eerst een flynet gekocht; het krioelt hier van de vliegen die op vocht afkomen en die daarom het liefst bij je ogen of op je mond gaan zitten. Zo'n flynet biedt uitkomst; het ziet er niet heel charmant uit, maar je wordt in ieder geval niet gek van het wegwuiven en gekriebel van vliegen.
De ochtend daarna, net na zonsopgang, hebben we onze eerste wandeling gemaakt, bij Wilpena Pound. Het was gelijk een behoorlijke klim, zeker voor die tijd, maar het leverde wel een mooi uitzicht op op Wilpena Pound. Op de terugweg naar beneden kwamen we een kangoeroe tegen die het wandelpad overstok en toen met alle geweld onder een hek door probeerde te komen. Hij was snel genoeg om er geen foto van te kunnen maken; gelukkig voor hem, jammer voor ons.
Na deze wandeling zijn we weer bepakt en bezakt verder naar het noorden gereden. Onderweg kwamen we langs roze gekleurde meren waar we mooie foto's konden maken. We zijn uiteindelijk geëindigd bij een camping naast een bezinsestation, waar later zo'n harde wind bleek te staan dat Terschelling er nog een puntje aan kan zuigen. Hierdoor ging het opzetten van de tent niet makkelijk. Als de voorkant eenmaal was onderscheiden van de achterkant, zorgde de wind er wel voor dat er zelfs daar niets meer van klopte. We hebben er denk ik uiteindelijk een half uur over gedaan voordat hij stond.. Na het opzetten van de tent was het tijd om te eten, maar ook dat ging niet makkelijk: de soep werd letterlijk van onze lepels geblazen. Gelukkig was er wel een tavern waar we 's avonds nog gezellig een wijntje konden drinken en warm konden zitten. Ook hebben we nog even kunnen pootjebaden in het zwembad. Het slapen 's nachts werd moeilijk gemaakt door de harde wind die op onze tent in beukte; een van de zijwanden kwam steeds half de tent binnenzetten, wat klonk alsof er iemand met hamers op in stond te beuken. Dat lawaai in combinatie met de onrust dat de tent misschien weggeblazen zou worden sliep niet echt rustig, maar gelukkig was het nog redelijk snel half 6 en tijd om op te staan.
's Ochtends werd helaas het afhalen van de tent ook weer bemoeilijkt door de wind, waarom Edward en ik allebei wel even klaar waren met kamperen. Daarom hadden we besloten om in onze volgende bestemming, Coober Pedy, een kamer te boeken. Coober Pedy is een erg leuk en bijzonder plaatsje: een groot deel ervan ligt ondergronds, en daarmee ook de accomodaties waarin we sliepen. :) Terwijl de meiden bivakkeerden in de ondergrondse camping, kozen wij er dus voor om in een ondergrondse kamer te gaan slapen. De douches en wc's waren wel bovengronds.
Voordat het bedtijd was hebben we natuurlijk wel veel gedaan; het stadje is één van de toeristische trekpleisters onderweg naar Alice Springs. Toen we aankwamen en ingecheckt waren was het bijna kangoeroe voedertijd bij Josephine's Gallery & Kangoeroe Sanctionary, een erg mooi toeval. Daar mag je tegen een zelf te bepalen donatie de kangoeroes voeren, waarbij ze uit je hand komen eten en je ze kan aaien. Dat was heel erg leuk om te doen! We werden behoorlijk afgelebberd door ze. Daarna werden we geïntroduceerd aan Seamus de baby kangoeroe. Die werd naar ons toe gedragen om ons om de beurt te besnuffelen. Heel lief was dat.
Vervolgens zijn we (na het nostalgisch verorberen van een boterham met pindakaas) naar het uitzichtpunt van Coober Peddy gelopen; de Big Winch. Je kan vanuit daar goed zien dat het een vreemd stadje is, met de helft ondergronds en de helft bovengronds gebouwd. We hebben er leuke foto's kunnen maken. Ook hebben we een tour bezocht over opaal en het ondergronds wonen in Coober Pedy, en even aan 'noodling' gedaan: zoeken naar opaal op een plek die nog niet ondergezocht is door mijnwerkers. Edward en ik hebben geen opaal gevonden, (Moira wel) maar wel een paar mooie stukken kwarts.
Om 6 uur die dag zijn we vertrokken naar de Breakaways voor de zonsondergang. De breakaways is een erg mooi woestijn/bergachtig landschap in de buurt van Coober Pedy. Bij de tourist information was ons verteld dat we de zonsondergang het beste konden bekijken bij de parkeerplaats bij Pepper & Salt. Pepper & Salt zijn twee bergen die naast elkaar. Je herkent ze gelijk zeiden ze bij de tourist information, en dat klopt helemaal. Zoiets heb ik nog nooit eerder gezien: een spierwitte en een bruine berg, precies naast elkaar. Echt net peper en zout. Het was ongelofelijk mooi om te zien, samen met de zonsondergang. Al met al is Coober Pedy een heel leuk stadje, er valt zoveel te beleven! Het is er alleen veel te warm, en er zjn teveel vliegen, wat ook gelijk de reden is dat men er ondergronds woont. We hebben het er erg naar ons zin gehad, maar zijn de volgende dag toch vertrokken omdat er nog zoveel meer te doen was. We hebben nog zoveel meer gedaan en ik heb nog zoveel meer om vertellen; ik heb het nog niet eens gehad over Uluru en Kata Tjuta en over de sterrenhemel hier in de outback maar gezien de tijd laat ik het even hierbij. Blijf vooral kijken als je wil. ;)