Outback part 2

Nagenoeg iedere reiziger die er in de buurt komt heeft ze op zijn lijstje staan van things to see: Uluru, Kata Tjuta en Kings Canyon; de drie trekpleisters van the red centre. En vorige week was aan ons de eer om ze te aanschouwen. :) We waren vrijdagochtend vroeg vertrokken vanuit Curtin Springs; een stadje dat in alle brochures erg veelbelovend klinkt, maar vervolgens als je eraan komt even doodleuk 1100 dollar vraagt voor een privé wandeling die niet op eigen houtje gedaan kan worden. Dus wat ons betreft; gratis verblijven op de caming en dan zo snel mogelijk weer verder. Want afgezien de parkentree die je betaalt voor 3 dagen, kan je (voor zover wij dat kunnen zeggen) bij Uluru en Kata Tjuta even mooie wandelingen doen voor nop. Wel hebben we bij Curtin Springs alle vier een nieuw natuurfenomeen meegemaakt; venus stond heel helder aan de hemel, precies naast de maan. Dat kwam volgens de Australiërs nauwelijks voor, dus dat hebben we toch mooi mee mogen maken.
De eerste dag bij Uluru en Kata Tjuta hebben we doorgebracht bij het Yulara resort (waar we kampeerden) en bij Kata Tjuta. We hebben twee korte wandelingen gemaakt door Kata Tjuta en zijn toen naar de sunset lookout gereden. We zaten er te wachten met mensen die een bustour deden. Terwijl zij aan de champagne met hapjes zaten, hadden wij alle vier een zakje popcorn en een flesje water.. Beetje sneu wel, maar ons uitzicht was hetzelfde. Het was erg mooi om te zien hoe Kata Tjuta met de zonsondergang van kleur veranderde; van oranje steeds ietsje roder en uiteindelijk een beetje paars. En na de zonsondergang kregen we nog wat overgebleven hapjes van de tour, omdat ze niets wilde weggooien. :) Dat gaf wel een erg goed gevoel.
De volgende dag gingen we voor de zonsondergang naar Uuru. Dat was vooral voor Edward en mij erg vroeg opstaan, om 5 uur. Maar voor Eve en Moira was het weer de gebruikelijke tijd. Het was uiteindelijk nog even spannend of we het zouden halen, maar we hebben het gered. Het was erg druk bij de lookout: veel tours waren er en ook veel mensen die op eigen houtje waren gegaan zoals wij. Het is gelukkig wel een grote lookout waardoor de mensen zich goed verspreidden en we mooie foto's konden maken van Uluru met zonsopgang. Ook bij deze was de kleurverandering erg mooi om te zien.
Na de zonsopgang hebben we de base-walk gedaan, een wandeling van 10,5 kilometer om heel de omtrek van Uluru heen. Dat was vooral tegen het einde ongelofelijk heet.. We hebben tijdens de wandeling veel foto's gemaakt van Uluru, maar Uluru was gedurende heel lange tijd het thuis van veel aboriginals. Er stonden op sommige plekken dan ook bordjes met het verzoek om uit respect voor de aboriginals geen foto's te maken, omdat er voor hun zoveel verhalen achter zitten, Een foto doet de plek niet de eer toe die hij verdiend zeggen ze, dus dat hebben we gerespecteerd. 's Avonds hebben we vanuit een ander punt bij Uluru de zonsondergang bekeken. Inmiddels heb ik wel ontiechlijk veel foto's van zonsopgangen en -ondergangen.. :)
Op onze laatste dag bij Uluru en Kata Tjuta hebben we een intensieve, erg mooie wandeling gemaakt door Kata Tjuta. In tegenstelling tot Uluru, dat één groot massief rotsblok is, bestaat Kata Tjuta uit losse delen waar je doorheen kan lopen. Dus dat hebben we gedaan tijdens de Valley of the Winds wandeling, van zo'n 7,5 kilometer over lastig terrein. Het was pittig, maar ik wil hem aan iedereen aanbevelen. Ik denk dat hij bij ons het boekje ingaat als één van de mooiste wandelingn van onze tijd in Australië en waar iedereen lyrisch is over Uluru is bij Edward en mij juist Kata Tjuta de absolute favoriet.
Na de Valley of the Winds wandeling zijn we naar de derde toeristische trekpleister gereden: Kings Canyon. Daar hebben we, je raadt het al, de zonsondergang gezien. Maar Kings Canyon is wel weer totaal anders. Op de camping ging er 's avonds een dingo (wilde hond) vandoor met het afval van onze buren. Men zegt dat ze je kunnen aanvallen, maar deze en de andere die er rondsnuffelden waren vooral erg schuw. Ze kwamen wel dichtbij, maar zodra je op ze af liep maakte ze zich snel uit de voeten.
We hebben de dag daarna, vanaf kwart over 6 's ochtends, een wandeling gedaan door Kings Canyon, the rim walk genaamd. Deze wandeling begon, zoals we vantevoren al wisten, met een lange steile klim omhoog over de rosten. Die was behoorlijk vermoeiend, maar om die tijd was het gelukkig nog totaal niet heet en het ging goed, al zeg ik het zelf. Deze wandeling was wel drukker dan de andere wandelingen. Bij de garden of eden (de natuurlijke waterbron daar, waar we helaas niet in mochten zwemmen vanwege herstel van de natuur) zat het vol met tourgroepen, dus weg was de rust. Afgezien van de drukte is de wandeling wel de moeite waard; hij loopt door een klif en geeft op andere punten prachtige uitzichten over rotsformaties en andere natuurgebieden.
Toegegeven; ook al is Kata Tjuta voor ons de favoriet, Uluru, Kata Tjuta en Kings Canyon zijn eigenlijk niet te vergelijken. Ze zijn behoorlijk verschilend. Wat Uluru betreft: de geschiedenis en spirituele betekenis van het gebied voor de aboriginals is ongelofelijk interessant en mooi, en dat hebben de andere weer wat minder. Maar ze zijn alle 3 absoluut de moeite waard om te bezoeken!