Roadtrip Darwin - Cairns

We zijn inmiddels aangekomen in Cairns vanuit Darwin, een afstand van zo'n 3000 kilometer. We hebben er een week over gedaan. Op dinsdag zijn we vertrokken, met als bestemming voor die dag Nitmluk National Park. Daar zijn we op de heenweg ook al heen geweest, maar we wilden graag terug om er te gaan kanoën door de Katherine River. Dus dat hebben we gedaan, op woensdagochtend. Van 8 tot 12 hebben we lekker gekanood en gezwommen, in het gedeelte waar dat mocht. Het is er ongelofelijk mooi. Tijdens het zwemmen waren er twee brutale raven die mijn rust verstoorde en (heel slim) mijn tas wisten open te ritsen en er vandoor gingen met de wafels die ik had meegenomen voor tussendoor. Ze zaten nog in het plastic, maar aangezien ze mijn tas open kregen ga ik er vanuit dat ze daar ook wel een manier voor hebben gevonden. Erg slimme beesten zijn het. Ik hoop maar dat ze er evenveel van genoten hebben als wij anders hadden gedaan.
Na Nitmiluk zijn we doorgereden naar Mataranka, waar de vorige keer de bosbrand was. Deze keer werden we echter met een ander element geconfronteerd; het stortregende. Dat begon al toen we nog onderweg waren, dus Edward heeft even de auto aan de kant moeten zetten, omdat de ruitenwissers de enorme hoeveelheid water niet konden bijhouden. Na een tijdje begon de weg ook steeds verder onder te lopen. Gelukkig werd de regen na een tijdje wel minder, dus konden we ons snel uit de voeten maken voordat de weg blank kwam te staan. Op de camping was er gelukkig een afdak waar we onder konden koken en de tent op konden zetten. De volgende ochtend was het weer zonnig, dus konden we zonder problemen zwemmen in de Hot Springs, iets wat de vorige keer door de bosbrand niet kon. Maar na gezwommen te hebben op plekjes in Litchfield en Kakadu, en de dag daarvoor bij Katherine, viel deze plek ons een beetje tegen. Maar we hebben in ieder geval even kunnen zwemmen en nu weten we wat we de vorige keer hebben gemist aan de hot springs. Edward is trouwens op de camping gebeten door een agressieve spin. Hij voelde iets op zijn been kruipen en reageerde snel door het er vanaf te slaan. Terwijl hij dat deed, werd hij gebeten in zijn vinger. Omdat veel spinnen hier giftig zijn was het wel even spannend, maar gelukkig was er niets aan de hand. De antibiotica die ik voor de reis heb geregeld waar ik mee aan wilde komen snellen was dan ook niet nodig. Waarschijnlijk is het zijn geluk geweest dat hij zo snel reageerde en dat de bijt daardoor niet helemaal door zijn huid heen was. Nadat we een pan over de spin heen hadden gegooid voelden we ons iets veiliger, maar er zaten er erg veel en de rest van de avond schrokken we van alles wat kriebelde. We zijn dan ook snel gaan slapen en waren blij dat we de volgende ochtend weg konden.
Na Mataranka zijn we weer naar Tennant Creek gereden. Op de camping daar hebben we kennis gemaakt met de Nederlandse Jelle, een man van 50 die in zijn eentje Australië rondreisd op de fiets. Hij heeft ontslag genomen van zijn baan bij justitie en is vertrokken. Australie doorkruisen op de fiets is nog makkelijker gezegd dan gedaan; met 23 liter water, kampeer- en kookgerei op een fiets is dat een behoorlijk gesjouw, zeker met de hitte hier. Behoorlijk stoer wel. Maar van de hitte had hij niet zoveel last zei hij. Alleen al het fietsen, plus het feit dat hij een erg leuke en interessante kijk heeft op het leven en ons vertelde over het boek dat hij heeft geschreven, maakte dat we erg leuke gesprekken hebben gehad. We zijn die avond dan ook pas laat gaan slapen.
De volgende ochtend hebben we afscheid genomen van Jelle en konden we de snelweg op richting het oosten. Naar Mount Isa om te beginnen, weer een rit van 6 uur. Het eerste wat we zagen toen we Mount Isa binnenreden was de fabriek. Dat was even een vreemd gezicht, na 6 uur door natuurlandschappen te hebben gereden (ook hier in Queensland is het verschil in landschp weer erg groot; we hebben in één rit woestijn, weilanden en bergen gezien). Vervolgens verwachtten we een klein plaatsje aan te treffen, met een supermarkt en een information centre en andere handige dingen, maar we troffen een drukke plaats aan met een behoorlijk winkelcentrum, alle fastfoodketens die je je kan bedenken, een bioscoop en noem het maar op. We zijn er dan ook twee dagen gebleven. We hebben er onze voorraad aangevuld en zijn naar een meer gereden; Lake Moondarra. Ook hebben we de zonsondergang gezien vanaf de lookoutpoint, wat een mooi uitzicht opleverde op de stad en de fabriek. Toen het donker was zagen we hoe de stad en de fabriek volledig verlicht werden.
Na Mount Isa vervolgden we onze reis naar de kleine plaatsjes Richmond en Hughenden. Sommige plaatjes hier zijn zo klein en vooral ook afgelegen dat ze van oudsher een 'School of the air' hebben. Dat houdt in dat de kinderen les krijgen over de radio, zodat ze niet helemaal af moeten reizen en toch degelijk les krijgen. Een moderne, ouderwetse manier van doen. :)
Zowel in Richmond als in Hughenden hebben we een fossielenmuseum bezocht. Er schijnen namelijk in deze regio veel fossielen gevonden te worden. We hebben onder andere het skelet gezien van de Kronosaurus.
Vanuit het rustige Hughenden hadden we de keuze; of met de snelweg naar Townsville rijden om vervolgens terug te moeten rijden naar Cairns, en daarna weer terug naar beneden naar Townsville, of over de Kennedy Developmental road rechtstreeks naar Cairns. Maar het woord developmental zegt het al: de weg is nog niet af. Hij is wel toegankelijk voor verkeer, maar op grote delen nog niet geasfalteerd. Omdat we niet wilde hoeven terugrijden later (we hebben al hele grote afstanden afgelegd en er komen er nog genoeg) besloten we voor de Kennedy Developmental Road te gaan. We hebben natuurlijk wel eerst informatie ingewonnen over of het een beetje te doen zou zijn, met onze lage sportmodel auto, en het was te doen zei men. Het was uiteindelijk een rit met veel gehobbel , opstuiterende stenen en weinig ander verkeer (al zijn we wel een auto met caravan tegengekomen, die zal het helemaal zwaar gehad hebben), maar Edward en onze Holden hebben zich er weer goed doorheen geslagen! Onderweg hebben we veel loslopende koeien en kangaroos gezien. We zijn ook nog naar twee nationale parken geweest. Ik had er niet hele hoge verwachtingen van, maar een van die twee bleek uiteindelijk voor mij een van de mooiste plekjes om te wandelen en te zwemmen te zijn van waar we tot nu toe zijn geweest. :)
We zijn nu dus in Cairns, een erg leuke stad met ook weer veel mooie natuurgebieden eromheen en uiteraard the Great Barrier Reef, en we hebben een drukke agenda. We blijven hier ongeveer 2 weken om alles te zien en volgen daarna de kust naar beneden, naar Sydney. Daar moeten we op 21 december zijn, omdat we vanaf die datum een accomodatie hebben geboekt en in verband met kerst en oud en nieuw. We zullen weer een hoop doen en meemaken de komende 4 weken. Jullie horen het wel weer! :)