Sydney part 2

Donderdag 31 december was het zover: de dag waarop we het legendarische vuurwerk te zien zouden krijgen van Sydney, nadat we het zo vaak hebben gezien op de Nederlandse tv op 1 januari. We hadden er al tijden naar uitgekeken en dat maakt wel dat er enige druk achter lag; wat als alle goede plekken om te kijken vol zijn, hoelaat gaan we we erheen, mogen we nou wel of geen drank meenemen? Al dat soort dingen om je druk over te maken. Maar uiteindelijk is het helemaal goedgekomen en heeft het zelf alle verwachtingn overtroffen! :D
We hoefden de jaarwisseling niet alleen te vieren gelukkig; mijn oud collega van het UWV, Jolie, is ook in Australie en had ook al tijden het plan om oud en nieuw in Sydney door te brengen. Dus toen we dat van elkaar wistten, maanden geleden, hebben we gelijk afgesproken om elkaar deze dagen op te zoeken, en het was heel erg gezellig. :) Maar ik zal beginnen bij het begin.
Iedereen die ons een beetje kent zal het beamen dat wij niet de mensen zijn die ergens om 9 uur 's ochtends voor de deur staan voor iets dat om 12 uur 's nachts plaatsvindt, om de beste plaatsen te bemachtigen. Ook bij concerten en dergelijke zien we altijd wel waar we komen te staan. Maar dat geldt niet voor de rest van Sydney; die liepen 's ochtends massaal uit. Dus waar Sydney massaal de beste plekken in beslag nam, kwamen wij met zijn drieën (de vlucht van Jolie had vertraging) om een uurtje of 5 aankakken op de plek waar we moesten zijn, wel met genoeg eten en drinken en borrels om mee te kunnen toosten als het zover was. Maar ondanks wat je nou misschien zou denken, hadden we ons geen betere plek kunnen wensen. Wat dat betreft hebben we echt geluk gehad. De Duitse oud-huisgenootjes van Jolie in Melbourne , waar zij mee had afgesproken, waren namelijk wel 's ochtends gaan zitten om een plek in beslag te nemen, en ze waren zo lief om een plaatsje voor ons vrij te houden! Dat werd ze wel behoorlijk lastig gemaakt vanaf 4 uur, dus we moesten ons wel haasten met de boodschappen, en het pleit voor ze dat het ze is gelukt. Het hielp wel dat ze aan een wandelpad zaten, waar wij enigzins krap maar wel comfortabel onze kleedjes half op konden leggen. Het was vrij relaxed wachtten op het terrein, Het was een beetje een normale dag in het park en we hadden genoeg eten en drinken bij. En als dat niet genoeg was er altijd nog het uitzicht op de brug en het opera house om van te genieten. Het enige nadeel was dat er op duizenden mensen die zich op die plek (er waren ruim 10 verschillende plekken vanuit waar men het vuurwerk goed kon zien, de een groter dan de ander, dus niet iedereen zat daar, maar nog wel een man of 10000) hadden verzameld slechts 20 wc's waren, dus daarvoor stond je wel een uur in de rij. Weinig drinken dus, was de oplossing. Door al die dingen ging de tijd wel snel en voor we het wisten was het 2 voor 12 en begon het aftellen, geprojeteerd op de pilaren van de brug. Toen was het zover!! Tijd om elkaar een gelukkig nieuwjaar te wensen was er toen niet, want de show begon gelijk. En wat een show zeg..! Zo'n kwartier lang knalde er van alles de lucht in. Op het hoogtepunt was er onder de brug een soort gouden waterval, boven de brug fontijnen van vuurwerk en boven de stad nog meer vuurwerk. Ik heb toen denk ik het mooiste filmpje gemaakt van mijn leven, precies op het goede moment. Ik zal hem toevoegen aan deze pagina want een beeld zegt natuurlijk meer dan 1000 worden Fenomenaal was het..
Om half 1 ging iedereen massaal – denk zombie apocolypse waarbij een hele menigte op je af komt rennen, best eng – met het openbaar vervoer naar huis, ook onze nieuwe matties. In tegenstelling tot in Nederland is hier men heel de dag al bezig met oud en nieuw en na het vuurwerk loopt de boel behoorlijk leeg. Maar wij vonden het wel prima, wij hadden de volgende dag weer een ander feestje in het vooruitzicht en hebben in onze airbnb nog zelf een privé feestje gebouwd met goedkope wijn.
De NS kan trouwens nog een voorbeeld nemen aan hoe snel en soepel de menigte weg is geleid. Er reed iedere 2,5 minuut een trein, dus ik denk dat de hele menigte op de plek waar wij zaten binnen een kwartier weg was. En de treinen en bussen bleven rijden tot 5 uur 's ochtends, heel netjes.

Op 1 januari hadden we dus nog een leuk vooruitzicht; de nieuwjaarsduik en de Dutchies nieuwsjaarsborrel. Deze evenementen zijn ontstaan op facebook, in de Dutchies in Australia groep. Honderden mensen hadden zich ervoor aangemeld en ook onze zuiderburen waren welkom (zolang je maar Nederlands spreekt, dat was de vereiste). Een kaartje kostte 8 euro en daarvoor kreeg je een Unox-muts om de duik compleet te maken, Hollandse snacks en mocht je naar de Dutchies Nieuwjaarsborrel. De Nieuwjaarsduik vond plaats bij het populaire Bondi beach. Het maakte het voor ons wel makkelijk dat we daar al waren geweest. Onderweg daar naartoe in de bus hoorden we al steeds meer Nederlands om ons heen en zagen we steeds meer oranje. Ik heb zelf mijn Oranje Holland shirt in Nederland gelaten, maar Edward had wel zijn oranje shirt aan. Op Bondi was het makkelijk te vinden waar we heen moesten: zoek het oranje en de unox mutsen, en dat valt wel op. Wij hebben onze mutsen opgehaald en kregen vrij snel daarna een oliebol. Daarna was het een hoop uitgeleen van Unox-mutsen omdat alleen mensen met een kaartje die kregen en er hoop meer Nederlanders meededen aan de duik, en iedereen wilde natuurlijk met zo'n muts op de foto. Prachtig moment is dat; daar sta je dan, met een Unox-muts op je hoofd in de hitte en een oliebol in je handen, op Bondi Beach in Sydey. :D Natuurlijk moet dat op de foto. Het was wel heel erg wennen om na 4 maanden opeens weer iedereen om je heen Nederlands te horen praten. Ik ben zo gewend en ook wel een beetje gehecht aan Engels om me heen dat ik daar in Nederland heel erg zal moeten wennen..
Iets voor 3 uur begon de vooraankondiging van de nieuwjaarsduik; er werden foto's gemaakt, het volkslied werd gezongen en de Duitsers werden even belachelijk gemaakt (het stikt er hier van de Duitsers trouwens, niet normaal meer). En dat allemaal onder toeziend oog van de Bondi locals en toeristen, die geen flauw idee hadden wat zich afspeelde. Zoals altijd was het druk op Bondi, dus we trokken veel bekijks. Na die jolige vooraankondiging was het tijd voor de duik. De strandwachters waren zo vriendelijk om ons gebruik te laten maken van hun pad naar de zee, zodat we niet met onze groep van ruim 300 man tussen alle mensen door hoefde te rennen. Dus op het signaal ging iedereen op een draf richting de zee, met z'n allen het water in. Het water was nog best koud constateerde ik later, maar dat had ik op dat moment totaal niet door, te druk bezig met rennen en duiken denk ik. :) Wat wel erg merkbaar is is dat het echt een surfstrand is: binnen 10 seconden kreeg ik een hoge golf in mijn gezicht gegooid en werd ik een paar meter verder geworpen. En dat gebeurde zo'n beetje bij iedere golf, als je er niet in slaagde er bovenuit te springen. Ik verloor op een gegeven moment mijn zonnebril, die op mijn hoofd stond, maar zodra de golf verder was was het water gelukkig helder genoeg om hem naar beneden te zien zinken en weg te graaien. Saai was het in ieder geval niet, daar zwemmen. Na genoeg golven wel en nog meer niet getrotseerd te hebben (lees: een liter zout water binnen krijgen) had ik het wel weer gezien en zijn we op het strand gaan liggen om op te drogen. Daar kregen we de mededeling dat we een stukje verderop pannenkoeken en kroketten konden halen. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen. :) Eén van de eerste dingen die ik ga doen in Nederland is een frietje met halen met een kroket, want dat ene broodje kroket maakt niet dat we dat typisch Hollands voer niet best wel missen. :)
De daaropvolgende uren tot aan de Nieuwjaarsborrel hebben we doorgebracht op het strand met Jolie en haar Duitse matties, die geen Nederlands spreken en dus ook geen kroket en pannenkoek kregen en daarom buiten op ons moesten wachten. We hadden toen nog steeds onze mutsen op en werden door verschillende mensen – Nederlanders en niet-Nederlanders- aangesproken waarom we dat deden en of ze onze mutsen mochten lenen voor de foto. Eén Nederlandse vrouw vroeg zelfs of we dit vanuit school deden..! Ten eerste, zien we er zo jong uit dat we nog op schoolreisje gaan en ten tweede: ik zou wel willen dat mijn school dit soort schoolreisjes georganiseerd had.
We hebben trouwens zelf nog het NOS nieuws gehaald!! :D Zie http://nos.nl/artikel/2078134-nieuwjaarsduik-warm-in-sydney-kans-op-onderkoeling-in-warm-nederland.html
Dat vonden we wel heel erg leuk!! Als je goed kijkt kan je Edward spotten op de foto. :)

Rond een uurtje of half 7 hebben we Jolie en de Duitsers achtergelaten en zijn we naar de borrel gegaan. De borrel was in de scubar; een kroeg in de buurt van het central station die speciaal was afgehuurd voor de gelegenheid. Toen we binnenliepen was het eerst even wennen. We kenden er niemand (we hadden Jolie graag meegenomen maar die had geen kaartje dus ze had er niet in gemogen) en de mensen om ons heen waren zo groot als bomen. Ik geloof nu gelijk dat Nederlaners één van de langste of langste bevolking is van de wereld. Maar een biertje doet wonderen wat dat betreft en wat ook scheelde was dat we al vrij snel door de fotograaf betrokken werden bij de foto's die hij maakte. Altijd leuk, kroegenfoto's. :)
Voor de gelegenheid had de bar oliebollen en appelflappen die je kon bestellen. De oliebollen hebben we wel we gezen, niet gegeten, maar ze zagen er normaal uit. De appelflappen daarentegen hebben we wel besteld en ik kan me nauwelijks iets voorstellen wat minder op een appelflap lijkt.. Ze waren wel lekker en er zat appel in, maar ze waren rond en bruin.. Niet helemaal wat we hadden verwacht, maar het leverde leuke gesprekken op met andere mensen. We hebben een leuke avond gehad. :)
Nou je helemaal op de hoogte bent van onze kerst (zie 1 blog eerder) en oud en nieuw en wat we in de tussentijd gedaan hebben, laat ik het voorlopig hierbij. Heel raar om te bedenken dat de volgende blog misschien wel eens de laatste zou kunnen zijn, want het is al bijna tijd om naar huis te gaan. Hoewel we veel praktische zaken moeten doen voor het zover is proberen we er nog genoeg van te genieten. Wat gaat de tijd hard..