Terug bij het begin

De cirkel is rond sinds een paar weken: We zijn weer in melbourne geweest, de plek waar we op 7 september vorig jaar zijn begonnen. Niet gedacht daar zo snel nog terug te komen, maar toch was het zo. :) Maar voordat het zover was zijn we nog naar Canberra geweest, de hoofdstad van Australië (ja, het is echt waar! Het is niet Sydney! Ik geloofde het de eerste keer dat ik het hoorde ook niet), en daarnaast ook een stad waar de meningen nogal over zijn verdeeld; de een zegt dat er genoeg te doen is en de ander zegt dat het zo saai is dat je het beter kan overslaan. Ik ben er niet lang genoeg geweest om daarover uitsluitsel te geven (voor ons was het meer een tussenstop) maar we hebben ons in ieder geval niet verveeld toen we er waren. We zijn er naar het museum geweest, hebben veel indrukwekkende gebouwen gezien en kwamen uiteindelijk nog tijd tekort om alles te zien wat we wilde. Het is geen Sydney of Melbourne, maar het was leuk om er te zijn geweest.

Onderweg vanuit daar naar Melbourne hebben we ook, letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt meegemaakt: we hebben op het hoogste punt van mainland Australie gestaan!! Mount Kosciusko, zo heet de berg. Nu, na er te zijn geweest vergeet ik nog steeds iedere keer die naam (deze keer moest ik het ook weer googlen), dus het is de vraag of ik het ooit ga onthouden. Om op de top van de berg te komen moet je eerst een kwartier met een stoeltjeslift naar boven, als een ware wintersporter. In de winter ligt er ook sneeuw op de berg, waardoor het een geliefde ski- en snowboardlocatie is. Wintersport past nou ook niet gelijk bij mijn beeld van Australie, maar inmiddels hebben we wel geleerd dat het land zo veelzijdig dat je er elke activiteit kan doen die je maar kan bedenken: van duiken, tot bergbeklimmen (voor de liefhebbers), surfen en dus ook wintersport aan toe. Eigenlijk hoef je dus als Australier voor wat voor vakantie je ook wil, het land niet uit, is mijn concusie. Dat is in Nederland wel wat anders.
Als je eenmaal boven bent met de stoeltjeslift, staat je een wandeling voor de boeg van 2-3 uur naar de top. Godzijdank hebben ze er een boardwalk van gemaakt en is alleen het laatste half uur lopen erg stijl, anders was je er wel minimaal de hele dag mee bezig om er te komen.
De laatste stoeltjeslift terug naar beneden ging om half 5, en wij kwamen om half 1 aan op het beginpunt van de wandeling. Er staat normaal 4-6 uur voor de wandeling naar de top en terug, maar wij hadden dus de krappe 4 uur om ons aan te houden, anders kwam er nog een eenzame wandeling bij van een uur terug naar beneden naar het dorp. Dus het was aanpoten, en toch ook genoeg tijd nemen om het landschap te bekijken en foto’s te maken. We hebben het wel net gehaald: met 2 uur wandelen er naartoe, een half uur op de top en 1,5 uur terug, kwamen we net voor half 5 terug aan bij de stoeltjeslift terug naar beneden. We moestten natuurlijk wel de tijd nemen op de top van de berg, tenslotte sta je waarschijnlijk maar 1x in je even op het hoogste punt van Australie! We hebben veel foto’s gemaakt en genoten van het landschap om ons heen. Het was weer een hele ervaring. :)

We hebben onderweg ook een stop gemaakt in Beechworth, een van de vele kleine dorpjes die Australie heeft. We hebben in onze reis al heel veel kleine dorpjes gezien, maar Beechworth onderscheidde zich voor ons van alle andere door de levendigheid en de sfeer van het dorp. We waren er op een zondag, de dag waarop er in de meeste dorpjes niets te doen is, met als uitzondering dan tijdens evenementen. Maar in Beechworth leefde het echt; er waren veel mensen op straat. We zijn er een tijdje langer gebleven omdat het er zo gezellig was. Het plaatsje blijkt bekend te staan om zijn honing en ze hebben er dan ook een zaakje waar ze allerlei honingproducten verkopen. Zo ook mede, oftewel honingwijn. :) Op onze favoriete festival in Nederland drinken Edward en ik ook graag mede, dus toen we erachter kwamen dat we een mede proeverij konden doen, waren wij daar al gauw voor te porren, ondanks dat het niet echt borreltijd was. We kregen vijf kleine glaasjes met verschillende soorten mede. We kwamen al vrij snel tot de conclusie dat dit niet de mede was die we gewend zijn in Nederland, de smaak was veel flauwer. Er was er een die wel overeenkwam met onze mede, dus daar hebben we een flesje van gehaald. Leuk souvenir voor thuis ook. :) Daarna zijn we nog naar de bakkerij geweest in Beechworth, waar we 'apple squares' hebben gegeten. Ze waren dan wel vierkant, maar verder smaakten ze precies zoals appelflappen. Eindelijk!!! :D Daar hebben we best een tijdje op moeten wachten, na de nep appelflappen in Sydney.
Op onze weg naar Melbourne hebben we ook weer een wilde wombat gezien, de eerste voor ons sinds Tazmanie. Zoals meestal het geval is bij wombats vond hij het wel best dat we erbij kwamen staan, ze hebben het meestal te druk met hun eten om zich van iemand iets aan te trekken. Dat gedrag trekt ook door in de manier waarop ze aan hun eten komen: alles moet ervoor wijken. Ze knauwen hun weg door hekken en pakken altijd de meest rechtstreekse weg naar hun eten, of dat nou door een weiland is of over een weg, het maakt ze niet uit. Om die reden zijn ze voornamelijk bij boeren niet heel erg geliefd. Ik ben persoonlijk wel fan van die no-nonsense aanpak, ik zou het precies hetzelfde doen als ik wombat was. :)
We hebben ook een mooi Australisch fenomeen mogen meemaken op de route: kangaroos op het strand. :) Het leek er erg op dat de kangaroos wel gewend waren aan mensen, dus we konden erg dichtbij komen en we hebben hele leuke foto's gemaakt!! Het waren er ook erg veel, overal waar je keek stond er wel een groepje. Erg mooi om mee te maken. :)
Daarna vervolgde onze reis zich dus weer naar het beginpunt van onze tijd in Australia: Melbourne.

Onze tweede aankomst in melbourne was net zoals de eerste niet de beste entree.. We hadden voor de eerste dagen een airbnb geboekt in een wijk op zo'n 20 minuten afstand van het centrum. Prima te doen met ov en hoewel de airbnb zelf ook prima was, was de buurt eromheen nou niet om over naar huis te schrijven..: Een groot, lelijk industrieterrein. Toen we op zondagavond 7 februari rond middernacht terug naar de airbnb wilde na in Chinatown Chinees nieuwjaar te hebben meegevierd, bleken er helemaal geen bussen en treinen meer te rijden.. Daarbij was het CBD nagenoeg helemaal uitgestorven. In Melbourne nog wel, de op één na grootste stad van Australië.. We hadden toch meer verwacht.
Omdat er dus geen bussen en treinen meer reden waren we gedwongen om (redelijk afgepeigerd) een uur lopen af te leggen naar de airbnb. Naarmate we het CBD verder uitliepen, werden de straten steeds meer uitgestorven. Dat was de eerste keer dat we ons onveilig voelde in Australië (zonder concrete oorzaak moet ik erbij zeggen, gewoon een onveilig gevoel) en we zijn al op behoorlijk wat plekken geweest. Wederom bewees dat voor ons dat Melbourne niet onze stad was. Klinkt misschien niet zo vreemd, soms ligt een stad je gewoon niet of ligt het gewoon aan de stad zelf, maar er zijn toch hordes met backpackers die Melbourne verkiezen boven Sydney.. Dit blijkt heel erg uit facebook en we hebben zelf ook een paar backpackers ontmoet die zworen bij Melbourne. Maar voor ons is het toch Sydney boven Melbourne any day. Ook al werd het uiteindelijk wel leuk in Melbourne, dat wel! Maar onze 2e airbnb waar ik nu over ga vertellen, maakt dat misschien nog even moeilijk om te geloven. :) De voornamelijke reden voor het boeken van deze airbnb was de prijs; hij was spotgoedkoop, slechts € 15 per dag. De meeste airbnbs in Melbourne zijn € 40 per dag dus dat scheelt nogal wat. Daarnaast was het erg vrij makkelijk parkeren, iets wat ook belangrijk was voor ons. Ik had al lage verwachtingen vantevoren van deze airbnb, gezien de prijs en het slechte Engels van de verhuurder, en deze verwachtingen werden waargemaakt toen we de poort opendeden en de tuin binnenliepen; overal lag vuilnis en er zat gelijk al een stuk of 5 Indiërs op de drempel. Behoorlijk druk dus al. Ik maakte me al zorgen over hoe onze kamer eruit zou zien: Ook zo vuil en omringd met mensen? Het bleek gelukkig wel mee te vallen gezien de verwachtingen. De kamer lag aan de achterkant van het huis dus het was er rustig en hoewel het er oud en onverzorgd uit zag lag er geen vuilnis. En er was een wasmachine en wifi, waar we goed gebruik van hebben gemaakt. En de Indiërs waren erg vriendelijk en respecteerden onze privacy. Maar het was er wel smerig genoeg voor ons om geen gebruik te maken van de keuken en de douche. Wat betreft kussens, beddengoed en ook wc papier moesten we onszelf voorzien. Gelukkig zijn wij door de gratis campings wel een stuk beter voorbereid en ook een stuk makkelijker geworden, dus we redden ons prima. Maar het was bepaald niet de beste airbnb die we gehad hebben. Inmiddels lijkt het er ook op dat de advertentie van airbnb is verwijderd. De verhuurder had inmiddels een hele slechte recensie gekregen en airbnb misschien ook al wel klachten. Voor de airbnb wereld is het waarschijnlijk beter dat hij eraf is, maar voor ons voldeed het voor een paar dagen en het was voornamelijk ook goedkoop.
Als je dit zo leest snap je denk ik wel dat Melbourne het voor ons ook de tweede keer nog niet helemaal was. Maar de stad heeft in de dagen daarna wel zijn best gedaan om het goed te maken. Het was stralend weer deze dagen, een hele verandering ten opzichte van de eerste keer dat we er waren. En het is gebleken dat je in Melbourne echt naar bepaalde wijken moet gaan om het naar je zin te hebben, en in die wijken zijn we pas de dagen daarna naartoe geweest. Eén van die wijken is Sint Kilda, de levendigste wijk met het bekendste (gelijknamige) strand van Melbourne. Daar hebben we lekker gegeten en gedronken, een mooie zonsondergang gezien op het strand en, last but not least: (Wilde) pinguins gezien op de pier. De pinguins hebben daar hun nest en komen daar iedere avond naartoe, als ze klaar zijn met eten zoeken. Ook deze avond stelde ze niet teleur: Het duurde niet lang voordat we de eerste gespot hadden en al snel volgde er meer. Ze waren niet bang en bleven rustig zitten, dus we konden ze rustig bekijken. Wel één van de highlights van onze tijd in Melbourne. :)
De andere highlight was het "White Night Festival". Zie het maar even als een forsere variant van Glow in Eindhoven.  Zoals de naam al doet vermoeden gaat het festival heel de nacht door. Net zoals bij glow zijn er lichtprojecties op gebouwen, maar er is ook muziek en film. Zo hebben we in de bioscoop gratis 20 minuten lang naar kattenfilmpjes zitten kijken. :D Heel de zaal lag (uiteraard) dubbel. En we hebben gezien hoe onder andere de bibliotheek en de art gallery werden verlicht. We zijn er rond een uurtje of 3 weg gegaan om ons bed op te zoeken (deze keer reed er gelukkig wel openbaar vervoer!) maar toen was er nog volop leven in de stad. Eindelijk het bruisende melbourne wat ons was beloofd, want dat is juist de reden waarom veel mensen de stad zo leuk vinden. Toen sliepen we in een van de best  airbnb’s die we tot nu toe hebben gehad: een nette studio, van alle gemakken voorzien, helemaal voor onszelf op een erg goede locatie! Maar wij zijn toch zonder enig berauw doorgereisd naar Adelaide, mijn andere favoriete Australische stad naast Sydney. Daar zitten we nu. Daarover later meer, met erbij een verslag van een erg verrassende trip die we gemaakt hebben. :D